Οι μεγαρεμιώτες συστήνουν τον δικό τους δασικό συνεταιρισμό, τον Αναγκαστικό Συνεταιρισμό Διαχείρισης Συνιδιόκτητου Δάσους Μεγάλου Ρεύματος (Α.Σ.Δ.Σ.Δ. Μ. Ρεύματος) με συνιδιοκτήτες τους αρχηγούς των 143 οικογενειών που πρωτοεγκαταστάθηκαν στην περιοχή. Τα μερίδια αυτά, άλλα ολόκληρα άλλα κλασματικά, παραμένουν τα ίδια ως σήμερα.
Το 1935 οι 143 συνέταιροι αγοράζουν ακόμα μια δασική έκταση 7000 στρεμμάτων περίπου στη θέση «Μπέλα Βόδα». Έτσι η συνολική συνεταιριστική έκταση ανέρχεται στα 17000 στρέμματα περίπου. Από αυτά τα 4000 αποτελούν την καλλιεργήσιμη γη.
Για την ιστορία πρέπει να αναφερθεί ότι, το αγρόκτημα Ροδοχωρίου που παραχωρήθηκε ως δωρεά στους συγκεκριμένους πρόσφυγες συνολικής έκτασης 10000 στρεμμάτων, αποτελούσε μέχρι την απελευθέρωση το 1912 «Σουλτανικό κτήμα».
Με την απελευθέρωση έγινε «Βασιλικό κτήμα». Ο όρος «δωρεάν παραχώρηση» δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Και αυτό διότι οι αποζημιώσεις για τις περιουσίες τους που εγκαταλείφθηκαν στον Πόντο ουδέποτε δόθηκαν από το ελληνικό κράτος αλλά υπολογίσθηκαν στις πολεμικές αποζημιώσεις που υποχρεώθηκε να καταβάλει η Ελλάδα προς την Τουρκία.
Παραχώρηση προς τους εγκατασταθέντες πρόσφυγες έγινε μόνο ως προς τη νομή, έκταση 11000 στρεμμάτων στην ορεινή περιοχή του Βερμίου για την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας. Γεγονός που εκμεταλλεύτηκαν οι κάτοικοι αναπτύσσοντας αγελεδοτροφία και προβατοτροφία. Παρήγαγαν γαλακτοκομικά προϊόντα, κυρίως βούτυρο και γιαούρτι το οποίο πουλούσαν σε παζάρια
0 Σχόλια για το: "Ιστορία του Δασικού"
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάζετε επώνυμα και με ελληνικούς χαρακτήρες.
Τα σχόλια σας θα αναρτώνται μετά από λίγη ώρα και αφού εξεταστούν από τους διαχειριστές.
Ανώνυμα σχόλια ή με διαφημιστικό, προσβλητικό, υβριστικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο θα απορρίπτονται αμέσως.